معنی نظام شیرازی - جستجوی لغت در جدول جو

نظام شیرازی

لغت نامه دهخدا

(ظِ مِ)

معروف به نظاما. از شاعران قرن یازدهم هجری و معاصر باصفویه است، به روایت نصرآبادی به شغل بنائی اشتغال داشته و مدتی سالم تخلص می کرده سپس تخلص ناظم را اختیار کرده است. او راست:
خرامش گرچه در هر گام صیدی در کمین دارد
نگاهش چون رمیدن توسنی در زیر زین دارد
به جوش کینه کی تسخیر دل ها می توان کردن
حباب از سینه صافی بحر در زیر نگین دارد.
*
ز بس که بخیۀ زخمم به روی کار افتاد
به دام افتد اگر رنگ من پریده شود.
رجوع به تذکرۀ نصرآبادی ص 384و نگارستان سخن ص 117 و روز روشن ص 677 شود

لغت نامه دهخدا

انجام شیرازی

(اَ مِ)

عبدالرضا از شاعران قرن سیزدهم است. (از شکرستان پارس بنقل فرهنگ سخنوران) ، چین دار بودن پوست روی و اندام. (از ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

ندیم شیرازی

(نَ مِ)

علی اکبر (میرزا...، یا آقا...). برادر قاآنی شاعر معروف است و در قرن سیزدهم می زیسته. وی به سال 1263 هجری قمری درگذشت. او راست:
اگر به عید مه روزه مایلی به صواب
نگار ساده طلب کن به بزمگاه شراب
مرو به مسجد آدینه با صلاح و ورع
مباش از غم دیرینه در سؤال و جواب.
رجوع به فرهنگ سخنوران ص 598 و فارسنامۀ ناصری ج 2 ص 129 و تذکرۀ طلعت ص 225 شود

لغت نامه دهخدا

نواب شیرازی

(نَوْ وا)

علی اکبر شیرازی (حاجی...) ملقب به نواب و متخلص به بسمل. از ادباء و شاعران قرن سیزدهم هجری است و در نیمۀ دوم قرن سیزدهم درگذشته. او راست: نورالهدایه، شرح سی فصل خواجه نصیر، حاشیه بر مدارک، حاشیه برتفسیر قاضی بیضاوی، تذکرۀ دلگشا. از اشعار اوست.
من به فکر تو و سرگرم نصیحت ناصح
به گمانش که مرا گوش به افسانۀ اوست.
یا نیست شادی در جهان یا خود نصیب ما نشد
هرگز ندیدم شادمان این خاطر افسرده را.
(از مجمع الفصحاء چ مصفا ج 4 ص 183)

لغت نامه دهخدا

نثار شیرازی

(نِ)

محمد (میرزا...) شیرازی، متخلص به نثار. از شاعران متأخر است، در اواخر قرن سیزدهم و اوایل قرن چهاردهم هجری میزیسته و با فرصت شیرازی معاصر بوده است. او راست:
عید قربان شد و من سخت پریشانم از آن
که چه قربان تو جز جان کنم ای جان جهان
نقل و بادام اگر نیست میسر، چه غم است
از لب و چشم تو خواهیم هم این را و هم آن.
(از ریحانهالادب ج 4 ص 164) (آثارالعجم ص 267)

لغت نامه دهخدا

نیاز شیرازی

علی شیرازی (میرزا سید نیاز) متخلص به نیاز از شاعران وخوشنویسان قرن سیزدهم است، شکسته نویس توانا و طبیب ماهری بود و به سال 1263 هجری قمری درگذشت، او راست:
آنکه بنواخت به تیری دل سرگردان را
کاش بیرون نکشیدی ز دلم پیکان را
غیرتم کشت به نزدیک رقیبان امروز
که به صد خشم کشیدی ز کفم دامان را
آدمیزاده نباشد بر من آنکه نظر
بر تو افکند و نیفکند به پایت جان را،
(از ریحانه الادب ج 6 ص 273) (آثار العجم ص 545) (فارسنامۀ ناصری ج 2 ص 118) (طرایق الحقایق ج 3 ص 144)

علی شیرازی (میرزا سید نیاز) متخلص به نیاز از شاعران وخوشنویسان قرن سیزدهم است، شکسته نویس توانا و طبیب ماهری بود و به سال 1263 هجری قمری درگذشت، او راست:
آنکه بنواخت به تیری دل سرگردان را
کاش بیرون نکشیدی ز دلم پیکان را
غیرتم کشت به نزدیک رقیبان امروز
که به صد خشم کشیدی ز کفم دامان را
آدمیزاده نباشد برِ من آنکه نظر
بر تو افکند و نیفکند به پایت جان را،
(از ریحانه الادب ج 6 ص 273) (آثار العجم ص 545) (فارسنامۀ ناصری ج 2 ص 118) (طرایق الحقایق ج 3 ص 144)

لغت نامه دهخدا

نوا شیرازی

(نَ)

حیدرعلی (میرزا...)، فرزند آقا محمدمهدی آسودۀ شیرازی، ملقب به تاج الشعراء و متخلص به نوا. از شاعران قرن سیزدهم هجری است. او راست:
پروانه وار سوختنم آرزو بود
امشب که آفتاب بود شمع محفلم.
در پای او ز شوق دهم جان اگر کند
از راه مهر دست حمایل به گردنم.
(از آثار عجم ص 570) (فرهنگ سخنوران ص 616)
درویش حسین کاشانی، متخلص به نوا. از شاعران متوسط قرن سیزدهم هجری و از معاصران هدایت مؤلف مجمع الفصحاست. از اوست:
هیچ کس را چو در آن منزل عالی ره نیست
زین چه حاصل که گروهی دو قدم پیشترند.
(از مجمع الفصحاء چ مصفا ج 6 ص 1809) (فرهنگ سخنوران ص 616)

حیدرعلی (میرزا...)، فرزند آقا محمدمهدی آسودۀ شیرازی، ملقب به تاج الشعراء و متخلص به نوا. از شاعران قرن سیزدهم هجری است. او راست:
پروانه وار سوختنم آرزو بُوَد
امشب که آفتاب بود شمع محفلم.
در پای او ز شوق دهم جان اگر کند
از راه مهر دست حمایل به گردنم.
(از آثار عجم ص 570) (فرهنگ سخنوران ص 616)
درویش حسین کاشانی، متخلص به نوا. از شاعران متوسط قرن سیزدهم هجری و از معاصران هدایت مؤلف مجمع الفصحاست. از اوست:
هیچ کس را چو در آن منزل عالی ره نیست
زین چه حاصل که گروهی دو قدم پیشترند.
(از مجمع الفصحاء چ مصفا ج 6 ص 1809) (فرهنگ سخنوران ص 616)

لغت نامه دهخدا

نظام رازی

(نِ مِ)

از شاعران قرن دهم است و به روایت سام میرزا ’از جملۀ حفاظ آستانۀ امامزاده عبدالعظیم است و در کتیبه نویسی دستی دارد’. او راست:
چگونه با دگران بینمش که نپسندم
غبار غیر ز غیرت به گرد دامانش.
(از تحفۀ سامی ص 178)

لغت نامه دهخدا

معنی نظام شیرازی - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما